Strona główna
Orędzia Dziecko Jezus
Niedziela, 13 czerwca 2021 r., Melchisedek
Po przeistoczeniu, podczas Mszy św. zobaczyłam odświętnie, aczkolwiek nietypowo ubranego, bardzo szczupłego mężczyznę z białymi włosami i brodą. Nosił na sobie bogato zdobione złoto-białe nakrycie głowy, na którym z przodu widniała złota, okrągła tarcza. Napisu na niej nie udało mi się jednak odczytać.
Jego suknia była biała z długimi rekawami. Na niej nosił coś podobnego do rzymskiego ornatu, brokatową szatę liturgiczną, tak jak nosi ją katolicki kapłan. Nie była ona jednak zaokrąglona, ale kwadratowa. Ozdobiona była frędzlami i czymś ze złota, czego nie udało mi się jednak dokładnie rozpoznać. Na piersi nosił bogato zdobiony efod (złotem i szlachetnymi kamieniami). Rękawy jego były owinięte czymś w rodzaju sznura.
Powiedział:
"Spójrz, jestem Melchisedek, znany kapłan Boga Wszechmogącego. Żyłem na ziemi w czasach Starego Przymierza. Pan posłał mnie do ciebie".
Teraz zobaczyłam, że Melchisedek trzymał w swoich rekach w każdej z osobna połówkę wielkiej księgi. Miała ona wspaniałą okładkę z czerwono barwionej skóry z wytłoczonym na niej ozdobnym, pięknym, dużym, złotym krzyżem. Niestety, była ona w połowie rozdzielona. Tak więc nie była to już jedna księga, lecz dwie rozdarte części.
Melchisedek powiedział:
"Oni chcą ją złamać!"
Dalej mówił:
"Nie bądź smutna i nie zniechęcaj się! Wielu ludzi oraz osób duchownych upadnie. Zajrzyj do Pisma Świętego. Spójrz, co mówi Ksiega Objawienia: 144000 zostanie uratowanych. Wszystko zostało już przepowiedziane w Pismie Świętym. Ono się wypełni".
Orędzie to zostało opublikowane bez zamiaru ingerencji na wyrok Kościoła Rzymsko-Katolickiego
prawa autorskie © Manuela 2000
Objawienie św. Jana
7 Wizja: Opatrzenie pieczęciami stu czterdziestu czterech tysięcy.
1. Potem widziałem czterech aniołów stojących na czterech krańcach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry ziemi, aby nie wiał wiatr na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo. Ezech. 7, 2; 37, 9 Dan. 7, 2 Zach.6, 5 Mat. 24, 31
2. Widziałem też innego anioła wstępującego od wschodu słońca, który miał pieczęć Boga żywego i który zawołał głosem donośnym na czterech aniołów, którym zezwolono wyrządzić szkodę ziemi i morzu, mówiąc: 3. Nie wyrządźcie szkody na ziemi, ani morzu, ani drzewom, dopóki nie opatrzymy pieczęcią sług Boga naszego na czołach ich.
Ezech. 9, 4, 6 4. I usłyszałem liczbę tych, których opatrzono pieczęcią: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich plemion izraelskich:
Obj.14, 1. 3
5. Z plemienia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych, z plemienia Rubena dwanaście tysięcy, z plemienia Gada dwanaście tysięcy,
6. Z plemienia Azera dwanaście tysięcy, z plemienia Naftalego dwanaście tysięcy, z plemienia Manassesa dwanaście tysięcy,
7. Z plemienia Symeona dwanaście tysięcy, z plemienia Lewiego dwanaście tysięcy, z plemienia Issachara dwanaście tysięcy,
8. Z plemienia Zebulona dwanaście tysięcy, z plemienia Józefa dwanaście tysięcy, z plemienia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.
2-8: Naznaczeni pieczęcią Boga nie zostaną wciągnięci w wielką apostazję. Niewierne plemię Dan jest zastąpione przez plemię Manassesa.
9. Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach.
Obj. 6, 11
10. I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.
Obj. 12, 10
11. A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,
Obj.5, 11; 11, 16
12. Mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.
13. I odezwał się jeden ze starców, i rzekł do mnie: Któż to są ci przyodziani w szaty białe i skąd przyszli?
14. I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A On rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili we krwi Baranka.
Dan. 12, 1 I Mojż. 49, 11 Mat. 24, 21 Hebr. 9, 14
15. Dlatego są przed tronem Bożym i służą Mu we dnie i w nocy w świątyni Jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością Swoją.
Obj. 21, 3.22
16. Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich słońce ani żaden upał,
Izaj. 49, 10
17. Ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.
Ezech. 34, 23 Obj. 5, 6 Jer.2, 13; 31, 16 Ps. 23, 2 Izaj. 25, 8
9-17: Jeżeli liczba wybranych z Izraela była już wielka, to żaden system liczbowy nie jest w stanie oszacować liczby zbawionych ze świata pogańskiego. Wieczne szczęście czeka na nich jako domowników Boga.
14 Wizja: Wizja Baranka i zbawienia.
1. I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z Nim było sto czterdzieści cztery tysiące, którzy mieli wypisane Jego imię na czole i imię Jego Ojca.
Ezech. 9, 4 Obj. 7, 4; 3, 12
2. I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach.
Ezech. 1, 24; 43, 2 Obj.1, 15
3. I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami przed starszymi; i nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi.
Ps.33, 3; 40,3; 96, 1; 98, 1; 144, 9; 149, 1 Izaj. 42, 10 Obj. 5, 9
4. Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka.
II Kor. 11, 2 Efez. 5, 27
5. I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy.
Ps.32, 2 Izaj.53, 9 Sof. 3, 13
1-5: Te 144000 (symbol potężnego, lecz określonego tłumu) nie są ci sami jak w 7,4. Ich pieśń jest potężna, ale równocześnie łagodna. Śpiewanie jej oraz nieustanne formowanie honorowej eskorty Baranka Bożego jest przywilejem dziewiczych dusz obydwu płci, które jeszcze w czasie trwania konsekracji poświęciły się Chrystusowi w niepodzielnym oddaniu.
List do Hebrajczyków 7
Jezus najwyższym kapłanem na wzór Melchisedeka
1. Ten to Melchisedek, król Salemu, kapłan Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama, gdy wracał po rozgromieniu królów, pobłogosławił mu
I Mojż. 14, 17-20 2. Abraham zaś dał mu dziesięcinę ze wszystkiego. Imię jego znaczy najpierw król sprawiedliwości, następnie zaś król Salemu, to jest króla pokoju.
3. Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mający ani początku dni, ani końca życia, lecz podobny do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze.
Ps. 110, 4
3: W Piśmie Świętym nic nie jest napisane odnośnie ojca, matki, narodzin, śmierci lub następców Melchisedeka. Pod tym względem Chrystus jest do niego podobnym, ponieważ nie ma ojca na ziemi, ani nie pochodzi od Lewiego i jest kapłanem na wieki, nie mający następcy.
4. Patrzcie tedy, jak wielki jest ten, któremu nawet patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu.
5. Wprawdzie i ci, którzy są z synów Lewiego, a otrzymują urząd kapłański, mają nakaz zgodnie z zakonem pobierać dziesięcinę od ludu, to jest od braci swoich, chociaż i oni wywodzą się z rodu Abrahama;
IV Mojż. 18, 21
6. Ale tamten, który nie wywodził od nich swego rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił temu, który miał obietnicę.
7.A rzecz to jest bezsporna, że mniejszy od większego otrzymuje błogosławieństwo.
8. W jednym wypadku biorą dziesięcinę śmiertelni ludzie, w drugim ten, o którym złożono świadectwo, że żyje.
9. I jeśli tak można powiedzieć, w osobie Abrahama i Levi, który pobiera dziesięcinę, dał dziesięcinę;
10. Był bowiem jeszcze w lędźwiach praojca swego, gdy Melchisedek wyszedł na jego spotkanie.
Wyższość kapłaństwa Chrystusowego nad kapłaństwem lewickim
11. Gdyby zaś doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewicke, a wszak w oparciu o nie otrzymał lud zakon, to jaka jeszcze była potrzeba ustanawiać innego kapłana, według porządku Melchisedeka, zamiast pozostać przy porządku Aarona?
12. Skoro bowiem zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana zakonu.
13. Bo ten, do którego odnosi się ta mowa, należał do innego plemienia, z którego nikt nie służył ołtarzowi.
14. Wiadomo bowiem, że Pan nasz pochodził z plemienia Judy, o którym Mojżesz nic nie powiedział, co się tyczy kapłanów.
I Mojż. 49, 10 Izaj. 11, 1
15. A staje się to jeszcze bardziej rzeczą oczywistą, jeśli na podobieństwo Melchisedeka powstaje inny kapłan,
16. Który stał się nim nie według przepisów prawa, dotyczących cielesnego pochodzenia, ale według mocy niezniszczalnego życia.
17. Bo świadectwo opiewa: Tyś kapłanem na wieki Według porządku Melchisedeka.
Hebr. 5, 6
18. A przeto poprzednie przykazanie zostaje usunięte z powodu jego słabości i nieużyteczności,
19. Gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości, z drugiej zaś strony wzbudzona zostaje lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga.
Hebr. 9, 9
20. A stało się to nie bez złożenia przysięgi. Tamci bowiem zostali kapłanami bez przysięgi,
21. Natomiast Ten został nim na podstawie przysięgi tego, który do niego mówi: Przysiągł Pan i nie pożałuje, Tyś kapłanem na wieki.
22. O ileż lepszego przymierza stał się Jezus poręczycielem!
Hebr. 8, 6; 12, 24
23. Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie;
24. Ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki.
25. Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi.
Rzym. 8, 34 I Jana 2, 1
26. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa;
Hebr. 4, 14
27. Który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie.
III Mojż. 16, 6. 15
28. Albowiem zakon ustanawia na arcykapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, lecz słowo przysięgi, która przyszła później niż zakon, ustanowiło Syna doskonałego na wieki.
1-28: W celu wzmocnienia chrześcijan zachwianych w wierze, autor podaje niezbity dowód na to, że byłoby głupotą, aby oczekiwać zbawienia od prawa mojżeszowego lub kapłaństwa lewickiego. W osobie Chrystusa posiadamy jedynego prawdziwego arcykapłana na wieki wieków, którego Bóg Sam powołał uroczystą przysięgą.